Lítill áhugi á hommaskápnum

Fáir hafa sýnt áhuga á hommaskápnum sem við Óskar bróðir erum að reyna að losna við. Ég veit ekki hver ástæðan fyrir því er. 

Helsta ástæðan fyrir því eru líklega ótti fólks við fordóma. Ótti viðkomandi yfir því að þurfa að svara foreldrum sínum, vinum og öðrum vandamönnum þegar þeir spyrja hvar sonurinn eða frændinn hafi nælt sér í skáp, að viðkomandi hafi fengið þennan fína hommaskáp á Blönduósi. Að hann hafi verið ókeypis - nú eða fengist fyrir lítinn pening.  

Hjarirnar séu orðnar slæmar, bakið brotið og botninn svo algjörlega úr sér genginn af notkun að óvíst sé hvort hann verði til gagns í framtíðinni.

Ætli mamma viðkomandi muni grípa andann á lofti og hjarta föðurins myndi missa nokkra takta?

Fordómar, segi ég. 

Botninn, sem er ónýtur, má bæta eins og svo margt annað. 

Ég skil ekki svona fordóma enda hefur skápurinn komið að góðum notum fram til þessa.

Minni á að hommanýtingin er sirka 87 prósent.

Ekki svitnaði Óskar bróðir þegar hann kom með skápinn heim, rífandi stoltur. Ástæðan fyrir því er líklega sú að hann kom út úr skápnum fyrir allnokkru og hefur ekki legið á kenndum sínum upp frá því. Hann hefur engu að síður kíkt nokkrum sinnum inn í skápinn við annan mann í góðu geimi og skemmt sér konunglega, að eigin sögn.

Samt sorglegt frá því að segja, jafnvel hálf óhuggulegt, enda berst hávaðinn víða í þessu hljóðbæra húsi okkar. 

En það var ekki þessi hommaskápur sem hann steig út úr í upphafi heldur annar og miklu ódýrari, úr Ikea ef mér skjöplast ekki.

Ég held samt að fólk láti ekki fordómana trufla sig heldur sé of langt að fara á Blönduós fyrir einn skitinn hommaskáp.

Tilboðið stendur enn.

Athugasemdir

[EinarJ (IP-tala skráð) 19.7.2006 kl. 21:56]

Hvaða hlutverki gegnir þessi tréfígúra í hommaskápnum?

[snillingur-jón, 20.7.2006 kl. 11:06]

Þetta oddmjóa skýrir sig sjálft. Er ekki bara málið að skella sér í skápinn og prófa?